درچهارم جولای،1952فلورانس گادویک درمسیری قرار داشت که به عنوان اولین زن در کانال کاتالینا شنا می کرد.اوقبلا از کانال انگلیس گذشته بود.جهان در تماشای او بود.گادویک با مه متراکم،سرمای گزنده ی استخوان هاو بسیاری از موانع دیگر و با کوسه ها نیز نبرد می کرد.اوبرای رسیدن به ساحل تلاش می کرد.اما هر موقع چشمش را به سوی ساحل خیره می کرد تنها چیزی که می دید مه متراکم بود.اونمی توانست ساحل را ببیندولذا شکست خورد.گادویک وقتی متوجه شد او تنها نیم مایل از ساحل فاصله داشته بسیار مایوس شد.او تسلیم شد نه به علت این که او ناتوان بود،بلکه به این دلیل که هدف او آشکارنبود.عوامل او را متوقف نکرد.او گفت:من هیچ بهانه ای نداشتم اگر ساحل را دیده بودم،می توانستم موفق شوم.

دوماه بعد،اودوباره برگشت و در کانال کاتالینا شنا کرد.این بار،علی رغم هوای بد،هدفش را ذهن داشت ونه تنها آن را انجام داد،بلکه او از رکورد مردان که دو ساعت بود،بهتر عمل کرد.