((مردی بود که از طریق فروش بادکنک در یک فروشگاه زندگی می کرد.او بادکنک هایی به رنگ های قرمز،زرد،آبی و سبز داشت.هر وقت میزان فروش او کم می شد،یک بادکنک پر از گاز هلیوم را به هوا می فرستاد،وقتی کودکان بادکنک را می دیدند به طرف او می آمدند وهر کدام یک بادکنک می خریدند.با این روش فروش او دوباره بالا می رفت.او هر روز این کار را ادامه می داد.روزی او احساس کرد،کسی پیراهن او را از پشت می کشد،به دوربرخود نگاه کرد و پسر خردسالی را دید که از او می پرسید:اگر شما یک بادکنک سیاه به آسمان بفرستید آن بادکنک سیاه نیز بالا می رود؟مرد با همدلی پاسخ داد پسرم رنگ بادکنک نیست که باعث بالا رفتن بادکنک می شود بلکه به علت ماده ی درون بادکنک است که بالا می رود))

همین مطلب یا موضوع درزندگی ما نیز استفاده می شود.آن چیزی که دردرون ما است،اهمیت دارد.آن چه که دردرون ماست باعث می شود بالا برویم و آن ها نگرش های ماهستند.آیا تابه حال فکر کرده اید چرا برخی افراد،شرکت ها و کشورها از دیگران موفق ترند؟

پاسخ آن راز مهمی نیست.این افراد به صورت موثرتر فکر و عمل می کنند.آن ها یاد گرفته اند که روی با ارزش ترین عوامل تولید خود یعنی انسان ها سرمایه گذاری کنند.من معتقدم که موفقیت فرد،سازمان یا کشور،بستگی به کیفیت نیروهای انسانی آن ها دارد.من برای مدیران شرکت های بزرگ در تمام کشورها سخنرانی کردم و از آن ها سوال می کردم:اگر شما یک عصای جادویی داشته باشید هر چیزی را که می خواهیدتغییر می داد واین تغییر باعث کاهش هزینه ها و افزایش سود و کارآیی می شد.به نظر شما آن چه چیزی باید باشد؟پاسخ آن ها یکسان بود همه می گفتند که اگر افراد نگرش بهتری داشته باشند دراین صورت یک کار گروهی بهتر خواهند داشت.اتلاف نیروها وانرژی کاهش می یابد.وظیفه شناسی بهبود پیدا می کند وبه طور کلی شرکت،محلی خوب برای کارکردن می شود.ویلیام جیمز از دانشگاه هاروارد گفته است:((بزرگترین کشف من از نسلم این است که انسان ها زندگی خودشان را تنها به وسیله ی تغییر نگرش های دهنی شان متحول می سازند))

تجربه نشان داده است که منابع انسانی،ارزشمندترین سرمایه در هر کاری هستند.آن ها از ثروت و تجهیزات نیز با ارزش ترند،اما متاسفانه این سرمایه هدر می رود.افراد می توانند بزرگترین سرمایه و یا بزرگترین بدهی شما باشند