"پاداش علنی یا مخفی؟"

مدیر عامل محترمی میگفت: "بابت حسن عملکرد و ابتکارات پرتعداد یکی از کارشناسان، پاداشی را برای او در نظر گرفتم و در یک جلسه خصوصی دو نفره، بعد از تقدیر از مسئولیت پذیری کم نظیر او، پاکت حاوی یک فقره چک را تقدیمش کردم و هنگام رفتن از او خواستم که مراقب باشد دیگران از پاداشی که به او داده ام مطلع نشوند. او بر خلاف انتظارم پاکت را پس داد و گفت: "اگر کاری کرده ام که متفاوت و متمایز است و ارزش قدردانی و پاداش را دارد، چرا باید آن را از دیگران مخفی نگه دارم و اگر چنین تفاوت و تمایزی در کار نیست، چرا به من پاداش می دهید؟"

سؤال: پاداش باید علنی باشد یا مخفی؟

اگر پاداش مخفی باشد، فرهنگ نمیسازد و راه پاداش گرفتن را به دیگران نشان نمیدهد. از طرف دیگر، اگر پاداش علنی باشد، با حسادت و رقابت منفی و چشم و هم چشمی و بی انصافی سایر کارکنان چه کنیم؟

اعطای پاداش حساسیت زیادی دارد و این حساسیت بویژه در فرهنگ ما که گاهی بی انصاف میشویم و چشم دیدن موفقیت دیگران را نداریم، شدت پیدا میکند. به همین دلیل میتوان توصیه کرد که:

لازم نیست همه پاداشها علنی باشند، اما میشه علنی و شفاف باشد. باید این معیارها را از قبل تعیین و اعلام کرده باشیم. هیچ کارمندی نباید بگوید: "من بالاخره نفهمیدم در سازمان ما تعریف کار خوب و خوب کار کردن چیست؟ معیار رئیسم برای پاداش دادن چیست؟ و من چه کار باید بکنم تا پاداش بگیرم؟"

مستند کردن عملکرد کارکنان [که ارزیابی عملکرد را از سلیقه ای بودن دور میکند]، تصمیم گیری گروهی در مورد پاداش و اعلام قبلی چند معیار کم تعداد و دقیق، سه روشی است که بر اثربخشی پاداش می افزاید و انتقادها و حساسیت های منفی نسبت به آن را کم میکند.

برای پاداش دادن و قدردانی کردن از کارکنانی که استحقاق قدردانی و پاداش را دارند، هیچ فرصت و بهانه مناسبی را از دست ندهید.

دکتر بهزاد ابوالعلایی

کانال تلگرامی عشق پول،دنیای تجارت کلیک کنید