مدیرانی که به شرکت‌ها روح پیشرفت می‌دهند

یک محل کار پویا و مناسب چگونه است؟

احساس درونی کارکنان در آن به چه صورت قابل ارزیابی است؟

هنگامی که شما وارد ساختمان شرکت لنکفورد سیسکو در مریلند می‌شوید، پس از چند ثانیه می‌فهمید تفاوت‌های خاصی درآنجا انتظارتان را می‌کشد. پس از ورود به محوطه، خود را در محاصره قفسه‌های مرتب و تسمه‌های پلاستیکی در حال حرکت می‌بینید.

فضای حاکم بر اینجا پس از چند دقیقه برای شما شناخته‌تر می‌شود؛ چراکه به‌تدریج با پیشینه فعالیت‌های شرکت لنکفورد از طریق مشاهده عکس‌های روی دیوار و اطلاع‌رسانی‌های پیرامون آشنا می‌شوید و از بودن در آن مکان احساس خوشایندی پیدا می‌کنید؛ چیزی که برای تمام کسانی که در این کارخانه کار می‌کنند اتفاق افتاده و می‌افتد.

وقتی با مدیرعامل شرکت یعنی استانلی لنکفورد به صحبت می‌نشینیم درمی‌یابیم که این شرکت واقعا متفاوت و همه چیز روی نظام و قاعده است. کارکنان به شکل عجیبی شرکتشان را دوست دارند. میزان غیبت و تاخیر کارکنان به شکل شگفت‌انگیزی پایین است، چیزی به نام نارضایتی از کار کردن در میان کارکنان آن مشاهده نمی‌شود و همه در آنجا با جان و دل کار می‌کنند، چرا که همگی احساس مالکیت دارند. مشتریان شرکت نیز از آن رضایت بسیار زیاد و کاملی دارند.

واقعیت آن است که مهم‌ترین عامل در مطلوب بودن یک شرکت برای کارکنان، کیفیت رابطه کارکنان با مدیران مستقیم‌شان است؛ چراکه این مدیر مستقیم شماست که محیط کاری را برای شما گلستان یا جهنم می‌کند.

اگر او انتظارات مشخص و شفافی از شما داشته باشد، شما را به‌خوبی بشناسد، به شما اعتماد داشته باشد و روی شما سرمایه‌گذاری کند، محیط کاری برای شما رویایی خواهد بود.

اما اگر در یک محیط کاری این فاکتورها نباشد، حتی با داشتن بهترین امکانات شامل صندلی ماساژور و ماشین به همراه راننده نیز برای شما بی‌ارزش خواهد بود.

به همین دلیل است که کارکردن با یک مدیر فوق‌العاده در یک شرکت کوچک و قدیمی بهتر است از کار کردن با یک مدیر نالایق در یک شرکت مدرن.

متاسفانه در برخی شرکت‌ها، فرهنگ غلطی حاکم است که باعث می‌شود افراد فقط به خاطر دستاوردهای فردی درخشان و ارزشمندشان و نه توان مدیریتی و رهبری‌شان به‌عنوان مدیر انتخاب ‌شوند.

هر کارمندی در آمریکا دوست دارد به شرکت‌های والت دیزنی یا جنرال الکتریک یا تایم وارنر بپیوندد، آن هم به‌خاطر شهرت و حقوق و مزایای عالی این شرکت‌ها. اما آنچه در این میان اهمیت بیشتری دارد، مدت زمانی است که کارکنان لایق و توانمند در چنین شرکت‌هایی باقی بمانند و با لذت در آنجا کار کنند که این زمان بر اساس کیفیت رابطه افراد با مدیران مافوق و میزان بالا بودن بهره‌وری‌شان تعیین می‌شود و نه چیز دیگر.

در واقع، امروز، دوران «شرکت‌های عظیم» و «مدیران بزرگ» گذشته است و دیگر کارکنان برای کار در چنین شرکت‌ها و برای چنین مدیرانی سر و دست نمی‌شکنند، بلکه آنچه برای آنها مهم است، کیفیت رابطه‌ای است که بین آنها و مدیران مستقیم‌شان شکل می‌گیرد و احساسی که از کار کردن در آن محیط به آنها دست می‌دهد.

منبع: Gallup

کانال تلگرامی عشق پول،دنیای تجارت کلیک کنید