شخصی که می گوید چه چیزی را دوست دارد؟معمولا حاضر نیست چیزی را که دوست ندارد بشنود.مبادی آداب باشید.مبادی بودن شامل انتخاب دقیق یک کلمه و شناخت عواقب آن است.هم چنین،آن به دانستن این که چه بگوییم،نه نگوییم مربوط شناخت عواقب آن است.هم چنین،آن به دانستن این که چه بگوییم،چه نگوییم مربوط است.استعداد،بدون مبادی آداب بودن ممکن است همیشه خوشایند نباشد.کلمات،نگرش های فرد را منعکس می کنند.کلمات می توانند به احساس فرد صدمه بزنند و روابط افراد را تیره نمایند.اکثر افراد به خاطر انتخاب کلمات نامناسب بیش از بلایای طبیعی صدمه می بینند.تفاوت عاقل و احمق در این است که عاقل انتخاب می کند چیزی را که می خواهد بگوید،در حالی که احمق می گوید چیزی را که می خواهد انتخاب کند.

بیش از  حد صحبت کردن به معنی ارتباط نیست.کمتر صحبت کنید و بیشتر بگویید.

احمق بدون فکر صحبت می کند،مرد عاقل قبل از صحبت فکر می کند.گفت های طعنه آمیز،می توانند آسیب های جبران ناپذیری را سبب شوند.والدین در بسیاری از موارد با بچه هایشان با همین روش صحبت می کنند،و سرنوشت آن ها را شکل می دهند.

کلمات گفته شده پس نمی شوند.

یک کشاورز به همسایه اش تهمت زد.با پی بردن به اشتباهش،پیش کشیش رفت تا طلب عفو نماید.کشیش به او گفت کیسه ای پر از پرکن و آن ها را در وسط شهر رها کن.کشاورز همان کاری که کشیش گفته بود،انجام داد.سپس کشیش از او خواست برودوپرها را جمع کرده و درکیسه بگذارد.کشاورز تلاش کرد،اما نتوانست.زیرا آن ها در سراسر شهر پخش شده بودند.وقتی او با کیسه ی خالی برگشت،کشیش گفت همین امر در مورد کلمات تهمت آمیز شما صادق است.شما به راحتی کلمات ناخوشایند را از دهانتان رها کردید و اکنون نمی توانید آن ها را جمع کنید.بنابراین باید در انتخاب حرف هایمان خیلی دقت کنیم