دنیا!پسر من از امروز به مدرسه می رود.

دنیا!با دستهایت پسرم را بگیر،او از امروز به مدرسه می رود.

همه چیز تا مدتی برای او غیر معمول و جدید به نظر می آید و من امیدوارم با ملایمت او را تدبیر کنی.اوتا به حال پادشاه لانه ی پرندگان و رئیس حیاط خلوت خانه بوده و من همیشه مواظبش بوده و زخم هایش را معالجه کرده و همواره آماده تسکین احساساتش بوده ام.

اما حالا همه چیز فرق کرده است.امروز صبح او می خواهد از پله های خانه پایین بیاید،دستش را تکان دهد و یک ماجرای بزرگ را آغاز کند که احتمالا شامل جنگ ها،ناراحتی ها،و افسوس ها خواهد بود.

مابرای زندگی کردن در این دنیا،به عشق و تشویق و ایمان نیاز داریم.پس ای دنیا،من آرزو می کنم به گونه ای دست های جوانش را بگیری و چیزهایی را به او یاد بدهی که او باید آن ها را بیاموزد.به او یاد بده،اما اگر می توانی با ملایمت.

او مجبور است که بیاموزد،من می دانم که همه ی مردم عادل نیستند.به او بیاموز که برای هر نامردی یک مردانگی وجود دارد وبرای هر دشمنی یک دوستی وجود دارد.اجازه بده که او بیاموزد بچه های شلوغ بیشتر از دیگران عقب می مانند.

به او عجایب کتاب ها را بیاموز،به او فرصت آرامش بده که فکر کند به راز و رمزهای پرندگان در آسمان،به عجایب خورشید و گل های روی تپه های سبز،به او یاد بده که تقلب کردن وحشتناک تر از شکست خوردن است.به او بیاموز که به عقایدش ایمان داشته باشد،حتی اگر کسی به او گفت که آن ها اشتباه هستند.

سعی کن به پسرم قدرت بدهی که از دیگران پیروی نکند.به او یاد بده که به دیگران گوش فرا دهد،ولی آن چه را که درباره ی حقایق شنیده،تصفیه کند وتنها افکار خوب را بگیرد.به او یاد بده که هرگز برای قلب و روح خود برچسب قیمت تعیین نکند.

به اویاد بده که گوش هایش را به روی حرف های یاوه ی دیگران ببندد و بایستدو بجنگد اگر او فکر می کند که افکارش درست هستند.ای دنیا!با ملایمت به او یاد بده،اما او را نوازش مکن،زیرا که تنها آتش است که آهن راسفت و آب دیده می کند

ای دنیا!این یک درخواست بزرگ است.اما ببینم که چه کار می کنی،او پسر خوبی است

آبراهام لینکلن