دکتر نورمن کوزینس،نویسنده ی کتاب((تشریح یک بیماری))نمونه ی بارزی است از این که فرد چگونه می تواند بیماری لاعلاجش را معالجه کند.او یک به پانصد شانس بهبود داشت اما کوزینس خواست ثابت کند که هیچ چیزمانند ذهن و فکرمهم نیستندوآن را ثابت کرد.او پی برد اگر هیجان های منفی،مواد شیمیایی منفی در بدن تولید می کنند بنابراین عکس آن نیز صادق می باشد.یعنی هیجان های مثبت مثل شادی و خنده مواد شیمیایی مثبتی به سیستم ما وارد می کنند.او از بیمارستان به هتل نقل مکان کردوفیلم های خنده داری را اجاره می گرفت و خودش را با خندیدن درمان کرد.البته کمک های طبعی هم مهم است،اما خواسته ی بیمار برای زنده مانده نیز به همان اندازه اهمیت دارد.

شوخ طبعی می تواند زندگی را نجات دهد،مضافا این که می تواند مصایب را نیز آسان کند.