فردی که هدفی ندار،هیچ چیز را از دست نمی دهد.انتخاب اهداف پست،بزرگترین اشتباه است.افراد موفق اهداف را می بینند،درحالی که افراد غیر موفق موانع را می بینند.

اهداف باید به اندازه ی کافی با ارزش باشند تا باعث انگیزه ی ما شوند،اما در عین حال باید به حد کافی واقع گرایانه باشند تا موجب دل سردی نشوند.

هرکاری که ما انجام می دهیم یا ما را به اهدافمان نزدیک می کند و یا ما را از آن ها دور می سازد.

هرهدفی باید با توجه به موارد زیر،مورد ارزیابی قرار گیرد.

1-آیا آن حقیقت دارد؟

2-آیا آن امر برای همه اهمیت دارد؟

3-آیا آن به ما اراده ی قوی می دهد؟

4-آیا آن سلامتی،ثروت و آرامش ذهنی می بخشد؟

5-آیا آن با اهداف دیگرمان سازگاری دارد؟

6-آیا من می توانم نسبت به آن متعهد باشم؟

نمونه های زیر هدف را باشکست مواجه می کنند:

الف-اگر یکی از اهداف ما تضمین سلامت اما بدون درآمد مالی باشد،کاملا روشن است که برای بقا سخت خواهد بود.آن بدین معناست که با اهداف دیگر ما سازگار نیست.

ب-اگر شخصی تمام پول دنیا را داشته باشد،اما خانواده و سلامتی اش را از دست بدهد،آن سرمایه هیچ ارزشی ندارد.

ج-اگر شخصی یک میلیون دلار درآمد از طریق فروش مواد مخدر دست و پا کند،اما قرار باشد برای باقی عمر از قانون فرار کند،آرامش ذهنی خود را به هم زده است وچنین رفتاری برای هیچ منظوری خوب نیست و هیچ آرزویی را در پی نخواهد داشت.

هرهدفی باید مورد ارزیابی قرار گیرد و همه ی اهداف باید با هم هماهنگ باشند.

اهداف بدون عمل،رویاهای خالی هستند.عمل،رویاها را به اهداف تبدیل می کند.حتی اگر ما به اهدافمان نرسیم باعث شکست ما نمی شود.تاخیر به معنای شکست نیست بلکه تنها به این معناست که فرد مجبور است برای اجرای هدف خود دوباره برنامه ریزی کند.

درست مانند دوربین عکاسی که نیاز به تمرکز کردن برای گرفتن عکس خوب دارد ما به اهدافی نیاز داریم که باعث زندگی مفید شوند.