کانون ارزیابی نباید بازنده داشته باشد ...

هفده سال پیش همراه با تعدادی از مدیران ایران خودرو بازدیدی از شرکت هندی "تاتا" داشتیم. در آنجا به شکل دقیق و مفصل با کانون ارزیابی و برنامه های جانشین پروری آشنا شدم. پس از بازگشت از این سفر، طرح "مدیران فردا" را آغاز کردیم و خوشبختانه، مشابه این طرح در سازمانهای دیگر هم رونق و رواج پیدا کرد.

این طرح بدنبال پیداکردن مدیران آینده شرکت از میان کارشناسان جوان بود. از همان ابتدای کار و با توصیه مهم یکی از مشاورانمان بنا را بر این گذاشتیم که طرح ما بازنده نداشته باشد؛ زیرا بازندگان از آنجا که ممکن است احساس کنند صلاحیت و شایستگی آنها در ارزیابی های کانون ارزیابی زیر سئوال رفته است، میتوانند اساس کار کانون های ارزیابی را زیر سئوال ببرند.

حال، با توجه به اینکه استفاده از کانون های ارزیابی با استقبال روز افزونی روبرو است، اقداماتی را که بصورت تجربی آموخته ام و در این فرایند به کار میگیرم جهت استفاده دست اندرکاران پیشنهاد میکنم:

1-در ابتدای کانون راجع به پیشینه این کار در دنیا، خاستگاه این روش و چرایی رواج آن توضیح میدهم.
2-اعتبار ابزارها بویژه آزمونهای روان شناختی را که استفاده میکنیم، مطرح میکنم.
3-ارزیابان را از نظر صلاحیت و تجاربی که در این کار دارند و نیز، بی طرفی شان معرفی میکنم.
4-ارزیابی شدن را بعنوان یک ضرورت برای خودشناسی و یک فرصت که باید قدردان آن باشیم، مطرح میکنم.
5-به ارزیابی شوندگان میگویم که ما (تیم ارزیابی) خیرخواه آنها و سازمانشان هستیم و برای وصل کردن آمده ایم نه فصل کردن.
6-توضیح میدهم که کار ما لازمه و مقدمه استقرار شایسته سالاری است که همه ما بدنبال آن هستیم.
7-به نسبی بودن ارزیابی ها، صادقانه اعتراف میکنم .
8-به ارزیابی شوندگان توضیح میدهم که برنده اصلی این فرایند آنها هستند؛ زیرا میتوانند با بازخوردها و اطلاعات دریافتی، خودشان را بهتر از قبل بشناسند و سفر جدیدی را به سوی تعالی و توسعه فردی آغاز کنند.
9-به ارزیابی شوندگان توضیح میدهم که با بازخوردهایی که دریافت خواهند کرد چگونه "مثبت و سازنده" برخورد کنند.
به آنها میگویم که در آینده فرصتهای دیگری برای حضور در کانون در اختیار آنها قرار خواهد گرفت.

توضیح میدهم که بازخورد گرفتن یکی از مؤثرترین راه های یادگیری است؛ چرا که کمک میکند مسأله خودمان را پیدا کنیم و برای بهبود، یادگیری ها و آموزش های خود را روی آن متمرکز کنیم.

 دکتر بهزاد ابوالعلایی

همه می خواهند که برنده باشند ولی تعداد کمی هستند که خود رابرای برنده شدن آماده کرده باشند.

(واینس لومباردی)

اغلب مردم بیشتر از آنکه برای زندگی خود برنامه ریزی بکنند برای مهمانی ها و تعطیلات خودبرنامه ریزی می کنند.

آمادگی

اطمینان،از آماده بودن ناشی می شود و آن هم عبارت است از برنامه ریزی و تمرین کردن.برنده ها خود را تحت فشار می گذارند.این فشار برای آماده شدن است نه فشار برای دل واپسی و برنده شدن.

اگر ما ضعیف تمرین کنیم،ضعیف نیز بازی خواهیم کرد.از این روست که ما همان گونه بازی می کنیم که آن گونه تمرین کرده ایم.تفاوت بین موفقیت  شکست تفاوت بین کاملا درست انجام دادن و درست انجام ندادن است.

آمادگی بدنی و ذهنی کامل نتیجه ی از خود گذشتگی و انظباط در امور است.در حد متوسط بودن آسان است ولی بهترین بودن سخت است.تعجبی نیست که افراد عادی و متوسط راه آسان را انتخاب می کنند.

آمادگی به عنوان کرانه ی موفقیت در هر زمینه ای مطرح است.

آمادگی=غرور+صبر+استقامت+تمرین+برنامه ریزی+اصول+هدف

آمادگی به اعتقاد منتهی می شود.

آمادگی به مفهوم تحمل وبردباری در مقابل شکست است و نه به مفهوم پذیرفتن شکست.آمادگی به مفهوم روبروشدن با شکست است بدون داشتن احساس بازنده بودن.

آمادگی به مفهوم درس گرفتن از اشتباهات است،باانجام دادن اشتباهات،دنیا به آخر نمی رسد.همه ی ما اشتباه می کنیم.نادان کسی است که اشتباه مشابهی را دوبار مرتکب شود.شخصی که اشتباهی مرتکب می شود  و آن را تصحیح نمی کند،مرتکب خطای بزرگتری می شود.

بهترین راه برای برخورد با اشتباهات عبارتند از:

*اعتراف کردن به آن ها

*غرق نشدن در آن ها 

*تکرار نکردن آن ها

*تقصیر رابه گردن آن ها نینداختن و بهانه نیاوردن.

سختی ها و ناکامی ها از آماده نبودن ناشی می شوند.برای آمادگی،تمرین و سخت کوشی هیچ گونه جایگزینی وجود ندارد و حتی خواسته و یک فکر پرازآرمان نیز نمی تواند جای آن ها را بگیرد.تنها آمادگی است که شما رابه قله ی موفقیت می رساند.

هنگامی که شخص آمادگی نداشته باشد مصایب می توانند اورااز پای درآورند.

درست شبیه آبی که درمسیر خود جذب زمین می شود،موفقیت نیز نصیب کسانی می شود که برای آن آماده اند.تلاش های ضعیف موجب نتایج ضعیف می شوند.

پافشاری در موارد زیر دارای اهمیت است.

1-یک هدف 

2- یک برنامه 

3-آمادگی

4-بها(ارزش)

5-صبر

6-تمرین

7-اصول

8-افتخار

9-نگرش مثبت

ازخود بپرسید:

*آیا یک هدف روشن وتعریف شده دارید؟

*آیا برنامه ای برای عمل دارید؟

*چه کاری برای آماده شدن انجام داده اید؟

*برای این کار حاضرید چه مقدار هزینه کنید؟تا چه حد حاضرید جلو بروید؟

*آیا شما آن قدر می توانید صبر کنید که به زمان باروری برسید؟

*آیا شما میل دارید که برای عالی بودن تمرین کنید؟

*آیا به عملکردتان افتخار می کنید؟

*آیا شما این نگرش رادارید که((این کار شدنی است))؟