دوستی ها به شرح زیر می توانند طبقه بندی شوند:

1-دوستان تفریحی.شما دوست هستید مادامی که روابط برای سرگرمی وتفریح پابرجایند.مثل رفیق نیمه راه.

2-دوستی برای راحتی وآسایش.افراد این نوع دوستی را برای رسیدن به سود برقرار می کنند.این دوستی تا وقتی دوام پیدا می کند که فایده ی شخص تمام نشده باشد این دوستی ها دوام ندارند.

3-دوستی واقعی.این نوع دوستی مبتنی بر تایید و احترام متقابل است.دوستان واقعی افرادی هستند که در خوب بودن بر یکدیگر برتری گیرند.دوستان واقعی کسانی هستند که خیر یکدیگر را در دل و در عمل می خواهند.اعمال خوب به وسیله دوستان خوب به وقوع می پیوند وخوبی از هر دوطرف ادامه می یابد.خوب بودن بر پایه ی منش و تعهد حاصل می شود.

خوشی ها،دوستی ها را به وجود می آورند و گرفتاری های آن ها را آشکار می کنند.رفیق نیمه راه در متن زیر به خوبی توصیف شده است.

افراد در شادی شما را جست و جو می کنند و هنگام سختی روی برمی گردانند و می روند.

آن ها می خواهند از شما شادی کامل را کسب کنند،اما غم و غصه ی شما را نیاز ندارند.اگر خوش و سرحال باشید.

دوستان شما زیادند،اما اگر گرفتار باشید تمام آن ها را از دست می دهید.هیچ یک از آن ها نمی خواهند از شربت خوشی شما کمی بنوشند،اما شما باید تمام تلخی ها را به تنهایی سر بکشید (ویلکوک)

افرادی که دوستان واقعی دارند واقعا به یکدیگر کمک می کنند و هیچ گونه چشم داشت مادی از یکدیگر ندارند و آن چه که لازمه ی دوستی است به جا می آورند.

اگر آن ها نتوانند یکدیگر را کمک کنند در روابطشان شکست می خورند.

روابط اتفاقی به وجود نمی آیند،بلکه برای ایجاد شدن به زمان نیاز دارند.آن ها براساس مهربانی،فهم،ازخودگذشتگی و نه براساس حسادت،خودخواهی،خودرا بالا کشیدن و رفتار غیر مودبانه ایجاد می شوند.

روابط دوستانه نباید حالت بده و بستان داشته باشند.همین که دوستی ها برقرار شد،نیاز دارند که به طور مداوم افزایش یابند.به یاد داشته باشید که هیچ کس کامل و ایده آل نیست و چنین انتظاری در دوستی منجر به نومیدی می شود.