حق شناسی یک کلمه ی زیباست و ما باید حق شناس باشیم.حق شناسی یک احساس است که شخصیت را اعتلا می بخشد و منش شخص را می سازد.حق شناسی با تواضع رشد می کند و آن احساس تشکر آمیز نسبت به دیگران است.آن از طریق نگرش مان نسبت به دیگران شکل می گیرد و در رفتارمان منعکس می شود.حق شناسی مربوط به اعمال خوب متقابل نیست زیرا که آن بده و بستان محسوب نمی شود.کردار خوب را نمی توان به وسیله ی یک عمل متقابل خنثی کرد.چیزهایی مثل مهربانی،درک و فهم و صبر نمی توانند قابل پرداخت باشند.حق شناسی به ما چه چیزی می آموزد؟آن واقعا به ما هنر همکاری،مشارکت و درک کردن را می آموزد.حق شناسی باید خالصانه باشد.یک تشکر ساده می تواند دل پذیر باشد.بسیاری از اوقات ما فراموش کرده ایم که نزدیک ترین افراد یعنی همسر،خویشان و دوستان را مورد تشکر و تقدیر قرار دهیم.حق شناسی در بین کیفیت های عالی قرار دارد که منش و شخصیت فرد صادق را تشکیل می دهند.((خود))فرد در طرز نشان دادن حق شناسی دخیل است.نگرش قدردانی چشم انداز زندگی را تغییر می دهد.با حق شناسی و تواضع اعمال و کردار درست،طبیعی و عادی تر می شوند.

حق شناسی،یعنی چیزی که نمی توانیم مقدار زیادی از آن را خرج کنیم،باید به عنوان راه زندگی مورد توجه باشد.آن می تواند شامل یک لبخند،یک تشکر و یا حالتی از چهره باشد که قدردانی را می سازند.درباره ی با ارزش ترین چیزها بیندیشید.چه چیز آن ها را خاص تر می سازد؟در بیشتر موارد هدیه نسبت به هدیه دهنده کمتر ارزش دارد.به ندرت ما نسبت به چیزهایی که داریم شاکر هستیم.به گذشته برگردید سعی کنید به یاد بیاورید افرادی را که تاثیر مثبتی در زندگی شما داشته اند.والدین،معلمان یا هرکسی که برای کمک به شما وقت زیادی صرف نموده است.

شاید به نظر برسد که آن ها تنها وظیفه ی خودشان را انجام داده اند.واقعا نه،آن ها از روی علاقه،وقت،پول،تلاش و بسیاری از چیزهای دیگرشان را در حق شما صرف کرده اند.آن ها این کار را جدای از دوست داشتن و نه به خاطر تشکر از شما،انجام داده اند.در برخی موقعیت ها،فرد تشخیص می دهد تلاشی باعث کمک به زندگی آینده ی او شده است.شاید خیلی دیر نشده باشد که از فرد تاثیر گذار تشکر کنیم.بنابراین زمان انجام عمل متقابل فرار رسیده،زیرا دوست داشتن مستلزم از خود گذشتگی است.