از جدایی کارخانه و فروشنده چه می آموزیم

ست گادین

کارخانه های تولید خودرو به معجزه شبیه اند . آنها وسایلی پیچیده و گران را در کامل ترین شکل ممکن می سازند .

مردم عاشق محصولات آنها هستند و بطور منظم ، حتی خیلی قبل تر از آنکه لازم داشته باشند ، آخرین مدل ماشین ها را می خرند . یک مشکل عمده ی مهندسی که حل شده است.

از طرفی ، نمایندگی فروش خوردرو ها افتضاح هستند . کسی آنها را دوست ندارد . آنها کلاهبردار ، اضطراب آور و غیر قابل پیش‌بینی هستند .

تفاوت کارخانه و نمایندگی از تفاوت بین مدیریت و رهبری سرچشمه گرفته است .

کارخانه جات خودرو سازی ، اندازه گیری و مدیریت می شوند. صد ها سال است که کورنومترها و صفحات بزرگ اندازه گیری ، پروسه ی ساخت خودرو را قابل پیش بینی و قابل ارتقا و بهبود کرده است . مدیریت در خودرو سازی ، اقدامی مقتدرانه و با ظرفیت بالاست که تحت تنظیمات کنترل شده کارخانه ، قادر به ادامه ی حیات مدیریتی خویش است .

دلال های ماشین در نمایندگی های فروش ، ممکن است معیار های اندازه گیری ساده ای مثل تعداد فروش را بیان کنند ولی آنها پیوسته در سازمان دادن به مداخلات انسانی فی البداهه و سفارش های آنی مشتریان که فروشندگان مستقیم ماشین درگیرش هستند شکست می خورند .

معلوم می شود که عده ی کمی از نمایندگان فروش ماشین ، به معنای واقعی بزرگ هستند و این بخاطر قدرت رهبری آنها ست نه قدرت مدیریتی شان .

رهبری ، عملی آمیخته با کار داوطلبانه ، یک نام نویسی معنادار و تعاملی است نه فقط یک پروسه و حرکت .

بیشتر ما در کارخانه کار نمی کنیم . اغلب ما تلاشی برای حل مشکلات مهندسی هم نمی کنیم . بهترین روز ما به رهبری کردن می‌گذرد یا رهبری شدن توسط انسانها یی ارزشمند از میان خودمان .

رهبری کار سختی است. مگر اینکه آگاهانه انتخاب اش کنیم .

وقتی نمایندگی فروش خودتان را مثل یک کارخانه اداره می‌کنید ، راهی به موفقیت پیدا نخواهید کرد و زیرستان ناراضی به بار خواهید آورد ‌.

این است آنچه بروکراسی حریص و بی عاطفه برای ما ساخته است .

و اما جایگزین :

افراد درست را استخدام کنید ، و از افرادی که هم مسیر نیستند دور شوید .

از ثبت نام کردن بهره برداری کنید.

رفتارهای الگو سازی شده را بکار ببندید .

شراکت های درست را جشن بگیرید .

یک فرهنگ یا زبان یا روشی برای بودن در مسیر درست را توسعه دهید.

به مسیر متعهد بمانید .

افرادی مثل ما این‌گونه رفتار می کنند.

استاندارد ها را بالا ببرید ، و همین پروسه را تکرار کنید .

مترجم: مصطفی منبری

کانال تلگرامی عشق پول،دنیای تجارت کلیک کنید

دولت چه کند تا تعداد بیشتری سر کار باشند؟

در مملکت آریایی اسلامی منظور بسیاری از مردم از ایجاد اشتغال اینست که دولت جوانان بیشتری را در ادارات به کار بگمارند یا کارخانه و شرکتی تاسیس کند تا جوانان جویای کار از کف خیابان ها جمع شوند و سروسامانی بگیرند. کل حرف این است که دولت پولی را در جایی سرمایه گذاری کند تا ملت در آنجا مشغول شوند.

می دانیم دولت ها از خود درآمدی ندارند، آنها با پول عمومی متعلق به مردم ماجراجویی می کنند. از آنجا که هیچکس ماشین اجاره ای را نمی شوید، غریب نیست که دولتی ها هم برای ثروتی که مالک آن نیستند، آن احتیاط و هوشمندی یک کارآفرین مستقل را به خرج ندهند. در واقع اگر هزینه فرصت را هم در نظر آوریم، مداخله دولتی در اقتصاد در بیشتر موارد تنها سرمایه کشورها را کاهش می دهد.

راه حل بهتر این است که دولت سرعتگیرهای اشتغال را برطرف کند تا خود مردم شغل ایجاد کنند، وقتی ایجاد یک کسب وکار جدید نیازمند ده ها مجوز و صرف وقت و هزینه است، بدیهی است که کسی نخواهد خودش را با یک سیستم اداری دولتی پیچیده درگیر کند. اگر اداره جاتی های دولت اهل پول چایی و زیرمیزی هم باشند که کار سخت تر هم می شود.

تازه اگر از جان گذشته ای همه این مشکلات آغازین را تحمل کرد و کاری راه انداخت، فاز دیگری از مصیبت شروع می شود. اداره کار هزار و یک ترفند را به کار می بندد و با انبوهی از قانون ها و تبصره ها کاری می کند که کارفرما بفهمد مملکت صاحب دارد! دارایی و مالیات و گرفتن اعتبار و وام هم که داستانی است پر ز آب چشم. اگر هم در هر موردی گذارتان به دادگاه افتاد که دچار "اطاله دادرسی" می شوید. بماند که کار ایجاد کردن در کشوری که "از زیر کار در رفتن" و "تظاهر به کار" را نوعی زبلی و افتخار تلقی می کنند، کار ساده ای نیست.

اما چه باید کرد؟ اجازه دهید به یک شاخص بین المللی رجوع کنیم و چند محور را پیشنهاد دهیم. بهبود این شاخص می تواند نشانگر موفقیت حاکمیت در حوزه اشتغال تلقی شود. رتبه ما در سهولت راه اندازی کسب و کار درخشان است! از بین 190 کشور در جای 120 ام قرار داریم. از این شاخص بر می آید که افزایش اشتغال بیش از قوه مجریه بر عهده قوای قضاییه و مقننه است. حرف این است که باید در حوزه های زیر مقررات دست و پاگیر را برداشت و کار را برای اهالی کسب و کار ساده کرد.

1- کاهش و ساده سازی فرایند دریافت مجوزهای ثبت و تاسیس کسب وکار

2- ساده سازی فرایند دریافت مجوزهای ساخت و ساز

3- ساده سازی فرایند دریافت اشتراک برق

4- بهبود فرایند حقوقی ثبت دارایی ها

5- ساده سازی گرفتن اعتبار و وام

6- حمایت قانونی از سرمایه گذاران خُرد و کوچک برای ورود بیشتر سرمایه به کسب و کارها

7- بهبود روال مالیاتی

8- ساده سازی تجارت و ارتباط با دیگر کشورها

9- بهبود شرایط قانونی و حقوقی برای اجرای مناسب قراردادها

10- بهبود مقررات ورشکستگی و تعطیل کسب و کار

پ.ن: استاد گرانقدر جناب دکتر بخشی عزیز به درستی به بحث دردسرهای بیمه و تامین اجتماعی و حسابرسی آنها به عنوان مانعی در ایجاد اشتغال اشاره کرده اند که از جدی ترین عواملی است که باید به آنها پرداخت.

کانال تلگرامی ما

https://telegram.me/joinchat/CpyMq0BT2QhELQqOq49UFg

ایده راه اندازی کارخانه چیپس خانگی با ۱۰ میلیون

پوزش میخوام از همه عزیزان به دلیل طولانی بودن مطلب

 مقدمه :

اگر شما هم بفکر راه اندازی یه کسب و کار ارزان و با سرمایه کم هستید پیشنهاد می کنم این مقاله رو تا انتها دنبال کنید

 توضیحات :

تایوانی ها یک شعار اقتصادی جالب دارند: «هر خانه یک کارخانه و هر کارخانه یک خانه!» این شعار اولین بار با هدف توسعه کسب وکارهای کوچک خانگی طراحی شد

 آنها گام اول کسب وکارهای کوچک شان را با فرآوری ساده محصولات برداشتند

استفاده از این مدل ساده و کاربردی می تواند برای خیلی از ما به عنوان یک کسب وکار خانگی یا حتی شغل دوم درآمدزا باشد.

در این گزارش یک مدل ارزان قیمت کسب وکارهای خانگی را برایتان گزینش کرده ایم

تولید چیپس میوه گزینه خوبی برای یک کسب وکارهای ارزان قیمت است ، چیپس میوه به عنوان یکی از تنقلات نسبتا جدید، ارزش افزوده قابل توجهی دارد و با توجه به پتانسیل بالای ایران در تولید خشکبار، می تواند چشم انداز صادرات را نیز برای آینده کسب وکار کوچک تان ایجاد کند.

 تجهیزات این سه مدل شغلی ارزانقیمت را با کمتر از ١٠ میلیون تومان می توانید، تهیه کنید ، با در نظر گرفتن هزینه تهیه مواداولیه حداکثر به ١٥ میلیون تومان سرمایه نیاز خواهید داشت علاوه بر این، فضایی در حدود ٧ تا ١٢متر کارتان را راه می اندازد و اگر بتوانید بازاریابی خوبی برای محصولات تان انجام دهید حداقل سود خالص ماهانه تان حدود ٢,٥ میلیون تومان خواهد بود

 چقدر برای خرید تجهیزات هزینه کنیم؟

برای راه اندازی این کسب و کارها نیاز به خریداری تعدادی ماشین آلات کوچک خانگی دارید که حداکثر ١٢متر فضا اشغال می کنند ، در این بخش میزان کارایی هر دستگاه کوچک خانگی و میانگین قیمت آن را برایتان می آوریم:

تجهیزات خشک کردن میوه شامل دو دستگاه خشک کن و خردکن (اسلایسر) میوه است. اسلایسر، میوه را برش می زند و خشک کن آن را خشک می کند.

یک دستگاه خشک کن خانگی با ظرفیت ١٥٠ کیلوگرم بر ساعت حدود ٥.٥ میلیون تومان قیمت دارد ، قیمت دستگاه اسلایسر با همین ظرفیت نیز تقریبا بین ٢ تا ٣ میلیون تومان است.

برای خشک کردن میوه به یک یخچال صندوقی هم نیاز دارید. با این حساب مجموع تجهیزات این کار حداقل ١٠ میلیون تومان است.

 مواد اولیه را از دلال ها نخرید:

برای این که حداکثر سود لازم را ببرید باید با تولید کننده اصلی در ارتباط باشید ، برای خرید باید به کارخانه های مراجعه کنید اما نکته اینجاست که برخی از کارخانجات حجم زیر ١٠تن را نمی فروشند و این برای شما که در حال راه اندازی یک کسب وکار خانگی هستید زیاد است.

با این حال دست نگه دارید و گزینه مراجعه به عمده فروش یا دلال را به عنوان آخرین راهکار در نظر بگیرید، کافی است کمی در اینترنت جست وجو کنید یا با چند کارخانه تماس بگیرید ، ممکن است بعضی از آنها حاضر شوند به شما مقدار کمتری بفروشند.

برای خرید با عمده فروشان مذاکره کنید حتی اگر کمی بیشتر از دلال ها به آنها پول بدهید باز هزینه تمام شده تولیدتان پایین تر از زمانی است که از دلال ها می خرید.

 بسته بندی کنید :

در مورد بسته بندی میوه های خشک، حجم بسته بندی کوچکتر اقتصادی تر به نظر می رسد زیرا قیمت یک کیلوگرم میوه خشک به طور میانگین ٥٠ ٦٠ هزار تومان است ؛ این قیمت می تواند محصولات شما را از سبد بسیاری از مشتریان خارج کند پس بسته های کوچکتر و ارزان تر می تواند تعداد مشتریان زیادتری برایتان دست و پا کند.

 سودتان را حساب کنید :

در مورد چیپس میوه، اگر حداقل قیمت یک کیلوگرم سیب را ١٦٠٠ تومان در نظر بگیریم ١٠ کیلوگرم آن معادل ١٦ هزار تومان هزینه دارد به عبارت دیگر یک کیلوگرم چیپس میوه ١٦ هزار تومان برای شما هزینه بردار است (به جز هزینه انرژی و حمل ونقل) قیمت عرضه یک کیلوگرم چیپس سیب ٥٠ هزار تومان است ؛ با این دسته از محاسبات میزان سود و حساب و کتاب هایتان را انجام دهید.

 و مهم تر از همه محصولمان را چگونه بفروشیم؟

قبل از این که به فکر فروش بیفتید به یک نکته مهم توجه کنید: سعی کنید قبل از تولید، سفارش بگیرید ، این نکته به ویژه برای تولیدکنندگان مواد فسادپذیرتر مثل سبزی خردشده یا چیپس میوه اهمیت بیشتری دارد.

 اما فروش :

برای فروش چند راه حل دارید، مهم ترین گزینه، مذاکره با سوپرمارکت های محله تان است ، گزینه بعدی فروش اینترنتی است.

با ایجاد صفحات شخصی می توانید برای فروش محصولات تان تبلیغ کنید یا می توانید با نصب چند آگهی در خیابان محل زندگی تان کالاهای تولیدی تان را به صورت مستقیم عرضه کنید ، در آگهی تان قیمت عرضه به صورت مستقیم را محور تبلیغ تان قرار دهید تا هم محله ای هایتان ترغیب شوند به جای خرید از واسطه ها به صورت مستقیم از شما خرید کنند.

چگونه این ماست فروش، میلیاردر شد

حَمدی اولوکایا، موسس و مدیر عامل شرکت « چُبانی» است که در طول چند سالی که از آغاز فعالیتش می‌گذرد، حدود ۲۰ درصد از بازار شش و نیم میلیارد دلاری ماست در آمریکا را در کنترل خود گرفته است.

نام آقای اولوکایا که کرد ترکیه‌ است، در فهرست میلیاردرهای سال ۲۰۱۳ مجله فوربس قرار دارد.

موسسه « چُبانی » در مجموع حدود دو هزار کارمند در استخدام خود دارد و محصول خود را در دو کارخانه که بزرگترین مراکز تولید ماست در جهان هستند، تولید می‌کند.

«چُبانی» پر فروش‌ترین ماستی است که در بازار آمریکا به فروش می‌رسد.

حمدی اولوکایای 41 ساله می‌گوید راز موفقیتش بازگشت به موضوعات اساسی و اولیه در شناخت بازار و پیروی از غریزه خود بوده است.

وی سال 2005 به این اندیشیده است که اگرچه ماست‌های آمریکا، عمدتا ماست میوه‌ای و ماست‌های شیرین و آغشته به شکر هستند، ماست واقعی همان ماستی است که در مناطقی مثل کوهستان‌های مناطق کردنشین تولید و مصرف می‌شود و قاعدتا باید یک چنین محصولی بسیار بهتر از ماست‌های شیرین به فروش برسد.

وی با دریافت یک وام یک میلیون دلاری از اداره کمک به تجارت‌های خرد در آمریکا توانست اولین کارخانه خود را خریداری کند.

پس از آن آقای اولوکایا مصطفی دوئان، یک کارشناس با تجربه ماست‌بندی را از ترکیه به آمریکا آورد.

آنها به مدت 18 ماه انواع ماست‌های محصول آمریکا و ماست‌های وارداتی را آزمایش کرده و بالاخره روش ویژه ماست‌بندی خود را تثبیت کردند.

آنها می‌دانستند که بازار آمریکا به ماست شیرین عادت کرده، ولی از خلال صحبت با مصرف کنندگان متوجه شدند که بسیاری از آنها ماست‌های طبیعی را که در کشورهای اروپایی و خاورمیانه رایج است ترجیح می‌دهند.

آقای اولوکایا در عین حال به این نکته نیز توجه کرد که الگوی مصرف مواد غذایی در آمریکا به سمت مواد طبیعی و کاستن از شکر و مواد مصنوعی گرایش پیدا کرده است همین نکات ساده راز موفقیت بنای امپراطوری ماست‌بندی در آمریکا بود.

حمدی‌ اولوکایا در حال حاضر در آمریکا صاحب دو کارخانه‌ است؛ یکی کارخانه‌ای قدیمی در ایالت نیوجرسی که سابقا به شرکت تولید کننده محصولات غذایی « کرَفت» تعلق داشت و دیگری کارخانه جدیدی که با هزینه 450 میلیون دلار در ایالت آیداهو احداث شده است.

حمدی اولوکایا نمونه‌ای از مهاجرینی است که به آمریکا مهاجرت کرده و سرنوشتی موفق و برجسته برای خود رقم زده‌اند و به قول معروف «آرزوی آمریکایی» در مور آن‌ها محقق شده است.

کانال ما در تلگرام
https://telegram.me/joinchat/CpyMq0BT2QhELQqOq49UFg