هدف را فراموش نکنید اما نتیجه را به دست فراموشی بسپارید!

منتظر نتیجه گرفتن کار و کوشش، سبب شکاف و شقاق درونی می شود.فرض کنید که شما می‌خواهید به یک هدفی برسید. مثلاً می‌خواهید در کنکور دکتری مثلاً فلان رشته قبول بشوید. خوب مثل هر انسان عاقلی،باید تمام مقدمات لازم را برای قبول شدن آماده کنید. مثلا باید درس بخوانید، تمرین حل کنید، تکلیف انجام بدهید، و هزار کار باید بکنید تا این که بتوانید در کنکور موفق باشید. همه این کارها را می‌کنید ،که البته هیچ عیب و ایرادی ندارد، وارد جلسه کنکور می‌شوید، آن جا هم دقت می‌کنید، عجله نمی‌کنید، با طمانینه، با وقار امتحان را می دهید و بیرون می آیید. تا اینجا هیچ مشکلی ندارد. مشکل از آن جا شروع می‌شود که وقتی از جلسه امتحان بیرون می‌آیید، تا وقتی نتایج امتحان را بدهند، دائماً دغدغه دارید، که کی نتایج را اعلام می کنند؛ آیا قبول می‌شوم، آیا قبول نمی‌شوم؟

عارفان به ما می‌گفتند هدف را فراموش نکنید، اما نتیجه را به دست فراموشی بسپارید، چون نتیجه به دست تو نیست. منتظر نتیجه ماندن تمرکز را کم می کند هدفت این بود که در کنکور قبول بشوی، به اندازه لازم هم زحمت کشیدی.به محض این که که از جلسه کنکور بیرون آمدی، به کار بعدیت مشغول شو

در قرآن به پیامبر گفته است که «فَإِذَا فَرَغْتَ فَانصَبْ» وقتی از یک کاری فارغ شدی به کار بعدی بپرداز. برخی از عارفان از این آیه چنین برداشتی داشتند. یعنی می گفتند نباید درگیر نتیجه کارمان باشیم؛ چرا که نتیجه همیشه آدمی را در آینده نگه می دارد و از زمان حال بیرون می کند. ضمن این که منتظر نتیجه بودن هیچ تاثیری در خود نتیجه ندارد. وقتی منتظر بودن هیچ تاثیری در خود نتیجه ندارد چرا وجودمان را از آن تمرکزی که لازم است دور می کنیم و منتظر نتیجه می شویم؟

سعی و تلاش آدمی شرط لازم برای موفقیت است اما شرط کافی نیست. میلیاردها عامل خارج از اختیار ما وجود دارند که باعث موفقیت یا عدم موفقیت می شوند. ما تنها باید سعی و تلاش خودمان را انجام دهیم و در باقی امور توکل کنیم. یعنی آن را بر دوش عالم بیندازیم. قرآن می فرماید: «فاذا عزمت فتوکل علی الله » . وقتی تصمیمت را گرفتی که کاری را انجام بدی نتیجه را به خداوند بسپار، چرا که نتیجه در اختیار تو نیست.

آیا می‌شود گفت که هر که درس خواند در کنکور قبول می شود؟، نه، اگر همه دو میلیون آدمی که درکنکور شرکت می‌کنند، بیشترین حد درس را بخوانند، باز هم یک دهم آن ها در کنکور قبول می‌شوند، نه‌ دهم آنها در کنکور عقب می‌افتند، چرا؟ چون اساساً شرط لازم برای موفقیت در کنکور و در هر کاری تلاش است، اما شرط کافی تلاش نیست، میلیاردها چرخ و دنده دیگر در عالم باید دست به دست هم بدهند تا تو قبول شوی .

«از رنج، کسی به گنج وصلت نرسید/ وین طرفه که بی رنج ، کس آن گنج ندید.می‌گوید که هیچ کس نیست که بگوییم لزوماً با رنج کشیدن به گنج می‌رسد، اما همه کسانی که به گنج رسیدند حتماً رنج کشیدند. این معنایش این است که رنج شرط لازم است اما شرط کافی نیست.تمام فعالیت‌های عالم همین طور است، فقط عشق الهی و گنج محبت خدا و این ها نیست،

همه چیز این گونه است که تلاش من، شرط لازم موفقیت است، اصلاً شرط کافی نیست خیلی چیزهای دیگر باید دست به دست بدهند تا موفقیت حاصل شود. از نظر عارفان منتظر نتیجه ماندن هم تمرکز را از آدمی سلب می کند.

منبع: سخنرانی مجموع نشینی استاد مصطفی ملکیان

کانال تلگرامی عشق پول،دنیای تجارت کلیک کنید

پنج بعد سلامت روان

1- خودپذیری
2- روابط مثبت با دیگران
3- خودمختاری
4- تسلط بر محیط
5- مقصود در زندگى

کسانی که سطح بالایی از این پنج ویژگی را دارند:

از نگرش مثبت به خود برخوردارند، جنبه های متعدد خود را می پذیرند، از جمله ویژگی های خوب و بد آن را و در مورد گذشته احساس خوبی دارند.

روابط گرم، رضایت بخش و مطمئنی با دیگران دارند، به رفاه دیگران اهمیت می دهند، از همدلی عمیق، محبت و صمیمیت برخوردار هستند، و مصالحه در روابط انسانی را درک می کنند.

خودمختار و مستقل هستند، در برابر فشارهای اجتماعی برای فکر کردن و عمل کردن به شیوه خاص مقاومت می کنند و رفتارشان را از درون تنظیم می کنند و با معیارهای شخصی خودشان را ارزیابی می کنند.

در رابطه با اداره کردن محیط,احساس تسلط و شایستگی می کنند؛ مجموعه پیچیده ای از فعالیتهای بیرونی را کنترل می کنند؛ از فرصتهای موجود در محیط استفاده موثر می کنند؛ می توانند موقعیتهایی را انتخاب کنند یا به وجود آورند که با نیازها و یا ارزشهای شخصی مناسب باشد.

در زندگی هدف دارند؛ احساس می کنند زندگی حال و گذشته معنی دارد ,برای زندگی کردن برنامه و هدفهایی دارند.

احساس می کنند جریان رشد ادامه دارد، خود را رشد کننده و گسترش یابنده می بینند، به روی تجربیات جدید گشوده هستند، به صورتی تغییر می کنند که بیانگر خودآگاهی و اثر بخشی بیشتر است.

منبع: کتاب انگیزش و هیجان
نوشته: مارشال ريو

کانال تلگرامی عشق پول،دنیای تجارت کلیک کنید

سه هسته ی اصلی راه اندازی کسب و کار برای شما :

1- داشتن ایده متمایز ی که شما را به هدف مورد نظر برساند، ایده که مبتنی بر نیاز مصرف کنندگان خدمات و محصولات ارائه شده باشد و محصول یا خدمت نهایی آن ایده مرتفع کننده نیاز شناسایی شده باشد.

2- یک تیم کارآمد و همراهی که بتواند شما را در مسیر درست پشتیبانی کند. تیمی که تضاد ها و اختلافات سلیقگی اش باعث رشد و نمو کسب و کارتان باشد.

3- تلاش ،تلاش ، تلاش

این مثلث جادویی هسته اصلی کسب و کار شما خواهد بود ............

هر کدام را نداشته باشید، نتیجه گیری از کسب و کارتان بسیار بعید به نظر میرسد، یا اصولتان را کامل کنید، یا از ادامه دست بکشید چون شکست می خورید...

پنج درس از کودکان کارآفرینی که بیشتر از شما پول درمی آورند!

تا زمانی که یک ایده ی عالی و شور و شوق برای موفقیت وجود داشته باشد،هر کسی میتواند کسب و کاری برای خود ایجاد کرده و رویاهای خود را در زندگی محقق سازد.
امروزه تعداد انگشت شماری از کودکان نیز در دنیای کارآفرینی حضور پیدا کرده اند. این کودکان کارآفرین 8 تا 18 سال سن دارند ولی از همین الان می دانند چگونه کسب و کارشان را راه اندازی کرده و امور مالی خود را مدیریت نمایند. این کودکان اغلب منابع محدودی دارند و باید با همین سرمایه ای که در اختیار دارند بطور کارآمد عمل کرده و مدیریت پول را به بزرگسالان بیاموزند.
پنج کارآفرین جوان، راهنمایی های ارزشمندی در مورد روش های کارآمد استفاده از امور مالی خود در اختیار ما گذاشته اند که در اینجا با هم می خوانیم:

1درخواست پول، همیشه جوابگو نیست!

گاهی اوقات به جای دست به دست کردن مالکیت کسب و کار در ازای تامین مالی کوتاه مدت، بهتر است صاحبان کسب و کار، شرکت خود را به آرامی و با گذشت زمان به رشد برسانند. شرکت هایی که به موفقیت و رشد در بلند مدت علاقه دارند،بایدبه برند خود وفادار بمانند و از سایر کسب و کارهایی که به دنبال سرمایه گذاری هستند تبعیت نکنند.

2مسئولیت اجتماعی خود را حفظ کنید.

بعد از کسب درآمد فقط به فکر سود نباشید. یکی از این کودکان، بخشی از سود خود را به سازمان های بین المللی و محلی مبارزه برای نجات زنبور عسل اهدا کرد و در بسیاری از پنل های اجتماعی کارآفرینی نیز مشارکت کرده است. در کسب و کار، همیشه نباید فقط به پول درآوردن فکر کرد.

3اگر شغل خود را دوست نداشته باشید، درآمد و سود ارزشی ندارد..

بخشی از شروع کسب و کار شما این است که مدام در حال پیگیری رویاهای خود باشید و آثار آن را در زندگی خود به وضوح به تماشا بنشینید. اغلب اوقات هدف اصلی کارآفرینان پول نیست. یکی از این کودکان کارآفرین پول خوبی از فروشگاه آنلاین خود درمی آورد ولی علاقه ی زیادی به کسب سود ندارد وتمرکزش روی خدمت رسانی به دیگران و لذت بردن از کسب و کارش است. طبق گفته ی او "اگر از شغل خود متنفر باشید، حتی درآمد میلیونی هم ارزشی ندارد".

4کسب و کار خود را با توجه به نیازهای زندگی ایجاد کنید

گاهی یک کسب و کار به خاطر یک ضرورت و نیاز خاص به وجود می آید.
نیازی نیست کارآفرینان برای رسیدن به موفقیت حتما یک ایده عالی داشته باشند، کسب و کاری که یک نیاز خاص در یک بازار گوشه (نیچ مارکت) را نیز، تامین نماید
میتواند به یک ایده ی بسیار سود آور منجر شود.

5برای کاهش دادن هزینه ها، به دنبال تامین کنندگان محلی باشید

کارآفرینان به جای اینکه منابع مورد نیاز محصولات خود را از خارج از کشور تهیه کنند میتوانند از منابع محلی و منطقه ای استفاده نمایند. در این صورت هزینه ی مواد کاهش یافته و کارآفرینان فرصت پیدا می کنند کالاهای خود را ارزان تر قیمت گذاری نمایند.اصلا گمان نکنید که هنوز برای دنبال کردن اهداف کارآفرینی خود خیلی جوان هستید. این کارآفرینان جوان ثابت کرده اند که سن،عددی بیش نیست.
گاهی اوقات ساده ترین ایده ها، بهترین ایده ها هستند. اگر در همان اوایل کار یاد بگیرید امور مالی و بودجه ی خود را مدیریت کنید می توانید در بلندمدت کسب و کار خود را رشد دهید

در مورد اهدافتان حرف نزنيد!

تصور كنيد كه دركافه اى كنار دوستانتان مشغول صحبت كردن درباره مسائل كارى و زندگيتان هستيد.
هركدام مشتاقانه درباره موفقيت ها و دستاوردهايتان در زندگى صحبت ميكنيد.
وقتى نوبت به شما ميرسد ، ناخودآگاه تصميم ميگيريد درمورد روياها و اهدافتان و برنامه هايى كه براى رسيدن به آنها داريد ، صحبت كنيد..
ميگوييد:"احساس ميكنم وقتش رسيده كه كسب و كار شخصى خودم را راه بياندازم ، ميخواهم خودم را در اتاق كارم حبس كنم ، سخت كار كنم تا به هدفم برسم .حتما موفق ميشم ، از حالا به خاطر اين موفقيت خوشحالم"

دوستانتان خواهند گفت : "آه البته كه توانايى اين كار را دارى
تو انسان موفقى هستى "
و به شما پيشاپيش تبريك ميگويند

تاييد و تشويق آنها احساس رضايت درونى عميقى درون شما ايجاد ميكند به طوريكه شادى درونى خود را كاملا احساس ميكنيد .

اما چه باور كنيد چه نه دراين لحظه مرتكب خطايى بزرگ شديد !!

مطالعات روانشناسى بسيارى از سال ١٩٣٣ انجام شده اند كه نشان ميدهند بسيارى از افرادى كه درباره اهداف و تصميم هاى مهم در زندگى شخصى و كاريشان با ديگران صحبت ميكنند ، شانس كمترى براى موفقيت دارند.
اما چرا ؟
مطالعات نشان ميدهند كه در مغز انسان سمبل هايى براى تشخيص هويت وجود دارد كه تصويرِ ما از هويت شخصى مان را ميسازد.
اين سمبل ها در مغز ما از دو طريق توليد ميشوند:
١. صحبت كردن
٢. عمل كردن
بنابراين صحبت كردن راجع به يك هدف و هيجان زده شدن قبل از رسيدن به هدف باعث ساخته شدن يك سمبل هويتى مربوط به آن در مغز ميشود .
و اين تصور در ناخودآگاه شكل ميگيرد كه كار مورد نظر انجام شده .
نتايج منتشر شده از مطالعه اخير پيتر گلويتزر، پروفسور روانشناسى دانشگاه ان واى سى نشان ميدهد كه اعلام كردن اهداف ، سمبل هاى هويتى را در مغز ايجاد ميكند كه باعث ميشود از آن لحظه به بعد انگيزه و اشتياق كمترى براى تلاش به سوى هدف داشته باشيم .
شايد اين مسئله براى شماهم اشنا باشدكه بلافاصله پس از تصميم گيرى هيجان و اشتياق زيادى داريد ولي به مرور زمان بي انگيزه ميشويد..
بنابراين ،ازين لحظه به بعد سكوت كنيد و اهدافتان را شخصى و مثل يك راز حفظ كنيد .

در این کتاب شما دوستان می فهمید که باید برای به دست آوردن هدف های خود چه کارهایی را انجام بدهید(منظور سریعترین راه برای رسیده به هدف)

دراین کتاب در مورد مسائل زیر بحث می شود:

ماورای راز

پیشگفتار

سخنی از افشاگران راز

راز به زبان ساده

چگونه از راز استفاده کنیم

فرآیندهای قدرتمند

راز پول

راز روابط 

راز سلامتی

راز جهان

راز شما

راز زندگی

زندگینامه

برای دریافت کتاب کلیک کنید

1-تک تک ایده هایی که دارید را روی کاغذ بیاورید. هیچ ایده ای بیش از اندازه کوچک یا بیش از حد بزرگ نیست.

 2-همیشه یک دفترچه ی یادداشت همراه خود داشته باشید؛ باید جایی برای نوشتن ایده هایتان دم دستتان باشد. داشتن یک فولدر روی موبایل می تواند از ننوشتن بهتر باشد، اما نوشتن روی کاغذ از هر گزینه ی دیگری بهتر است.

 3-برای فهرست بندی آنها از روشی استفاده کنید که فکر می کنید برایتان مناسب است؛ نوشتن به صورت خطی، فهرست های بولت دار، جدول، هر کدام که برایتان راحت تر است. خود من با ترکیبی از جملات کوتاه و تصویر های در هم و برهم احساس راحتی بیشتری دارم.

 4-هر روز فهرستی از کارهای کوچک و قابل مدیریت تهیه کنید و آنها را به انجام برسانید. روز خود را به چند قسمت تقسیم کنید، به این شیوه قادر به انجام کارهای بیشتری خواهید بود.

5- کارهایی که انجام داده اید را از فهرست خود خط بزنید. کارهای کمی هست که بتواند به اندازه ی خط زدن یک کار انجام شده برای انسان لذتبخش باشد.

 6-هدف های خود را قابل اندازه گیری کنید تا بتوانید بفهمید آیا نقشه هایتان جواب می دهند یا نه. اگر نتوانید بفهمید به اهدافتان رسیده اید یا نه، هدفگذاری معنایی نخواهد داشت.

7- اهداف بلندپروازانه و دوردستی برای خود در نظر بگیرید. هدفگذاری های شما نباید فقط کوتاه مدت باشند. از خودتان بپرسید 5 سال آینده کجا می خواهید باشید. 50 سال دیگر چطور؟

 8-در فهرست خود هدف های شخصی هم بگنجانید، فقط هدف های کاری مد نظر نیست. میان کار و زندگی هیچ تفکیک حقیقی ای وجود ندارد؛ به تمام اینها می گویند زندگی. فهرست شما هم از این قائده مستثنی نیست.

 9-اهداف خود را با دیگران در میان بگذارید. می توانید به یکدیگر انگیزه بدهید و سراغ هدف های همدیگر را بگیرید. اما به یاد داشته باشید که در نهایت این خود شما هستید که باید برای رسیدن به اهداف خود تلاش کنید.

-10 موفقیت های خود را جشن بگیرید، سپس فهرست تازه ای از اهداف جدید برای خود بنویسید. این چرخه با دست پیدا کردن به پیشرفت های بیشتر و بیشتر باید ادامه پیدا کند. من چندین جعبه یادداشت های گذشته ام را هنوز دارم که پر هستند از فهرست های قدیمی. هنوز هم مشغول نوشتن فهرست های تازه هستم.

نوشتن آرزوها و اهداف اولین قدم مهم به سمت دست پیدا کردن به آنهاست.
اول به این دلیل که نوشتن آنها محبورتان می کند اهدافتان را تصویرسازی (تجسم) کنید
و دوم به این دلیل که عمل نوشتن آنها، تعهدی نسبت به آنها در شما ایجاد میکند.
فقط 5 % از جمعیت جهان واقعاً برای نوشتن اهداف و آرزوهایشان وقت می گذارند شاید به همین خاطر است که افراد کمی هستند که واقعاً در زندگیشان موفق باشند و همان زندگی را داشته باشد، که آرزوی داشتنش را دارند.

نوشتن اهداف، خط سیر شما را به سمت موفقیت ایجاد می کند. با اینکه فقط عمل نوشتن اهداف می تواند پروسه را به حرکت بیندازد، اما این هم اهمیت دارد که هر از گاهی اهدافتان را مرور کنید. یادتان باشد، هرچه تمرکز بیشتری روی اهدافتان داشته باشید، احتمال بیشتری هست که به آنها دست پیدا کنید.

در زیر به چهار قانون نوشتن اهداف اشاره می کنیم:

1- نوشتن اهداف به شکل مثبت

برای آنچه که می خواهید کار کنید نه آنچه که می خواهید از آن بگذرید. بخشی از علت اینکه چرا اهدافمان را می نویسیم این است که دستورالعمل هایی برای ذهن ناخودآگاهمان تنظیم کنیم. ذهن ناخودآگاه شما ابزاری بسیار کارامد است، نمی تواند خوب را از بد تشخیص دهد و قضاوت هم نمی کند. تنها عملکرد آن انجام دستورالعمل هایش است. هرچه دستورالعمل های شما مثبت تر باشد، نتیجه مثبت تری هم به دست می آورید.

همچنین مثبت فکر کردن در زندگی روزمره به شما در رشدتان بعنوان یک انسان کمک می کند. پس آنرا فقط محدود به تعیین هدف نکنید.

2- نوشتن اهداف با جزئیات کامل

به جای اینکه فقط بنویسید، "خانه نو"، بنویسید "یک خانه 300 متری با چهار اتاق خواب، 3 حمام دستشویی، و چشم انداز کوهستان روی یک زمین 1000 متری".

یکبار دیگر داریم به ذهن ناخودآگاهمان یک دسته دستورالعمل دقیق و جزء به جزء می دهیم تا روی آن کار کند. هرچه اطلاعات بیشتری در اختیار آن بگذارید، آخر کار نتیجه واضح تری به دست می آورید. هرچه نتیجه تان دقیقتر باشد، ذهن ناخودآگاهتان کارامدتر خواهد شد.

آیا میتوانید چشمانتان را ببندید و خانه ای که در بالا اشاره کردن را تجسم کنید؟ دورتادور خانه قدم بزنید. در آستانه در اتاق اصلی بایستید و مهی که روی کوه ها را گرفته تماشا کنید. به باغچه پر از گوجه فرنگی، لوبیا سبز و خیار نگاه کنید می توانید ببینید؟ پس ذهن ناخودآگاهتان هم می تواند.

3- نوشتن اهداف به زمان حال

اهدافتان را به زمان حال بنویسید. این کار باعث می شود ذهن ناخودآگاهتان مسیری با کمترین مقاومت را انتخاب کند. اگر بنویسید "در آینده لاغر خواهم شد" ذهن ناخودآگاه با این تصور که این کار مربوط به آینده است وارد عمل نمی شود.

پس اهدافتان را به زمان حال و اول شخص بنویسید، انگار که واقعیت دارند.

-4 بازنویسی اهداف

وقتی کلمات نوشته شوند و بعد دوباره نویسی شوند، حداکثر تاثیر را خواهند داشت. پس به یکبار نوشتن راضی نشوید. اهدافتان را یادداشت کنید و بعد دوباره آنها را به زبانی دیگر بازنویسی کنید، صفات انگیزه دهنده به آن اضافه کنید و مختصر و مفیدشان کنید. یک هفته بعد شاید نیاز باشد که باز اصلاحشان کنید. همینطور به این اصلاح کردن ها ادامه دهید.

نوشتن اهداف اولین قدم برای واقعی تر جلوه دادن آنهاست. بعضی وقت ها وقتی چیزی را به صورت نوشته داشته باشید، اهمیت بیشتری پیدا میکند. همچنین برنامه ریزی برای آنها نیز ساده تر می شود .

یک ساعت وقت بگذارید و هر چه که می خواهید به آن دست پیدا کنید با ذکردقیق تاریخ بنویسید

اگر در زمان تعیین شده به آن چه می خواستید نرسیدید نا امید نشوید صبر داشته باشید.

به ابتدای متن توجه نمایید : فقط ۵ ٪ از جمعیت جهان برای خود هدف تعیین می کنند
امیدوارم شما جزء این ۵ ٪ باشید

هدف مهمترین چیز تو زندگیه یک انسانه ، انسان بی هدف انسانی که نمیدونه از زندگی چه چیزی میخواد یک زندگی یکنواخت و کسلی داره ،انسان هدفمند امکان نداره که افسردگی بگیره همیشه شاد و سرزنده هست و در تلاش برای رسیدن به اهداف.

بنشینید دقیق فکر کنید ببینید از زندگی چی میخواهید به کجا میخواهید برسید و به کجا میخواهید بروید

اهداف و آرزوهای بزرگ داشته باشید جوری باشه که شما رو به وجد بیاره وباعث حرکت شما بشه ،

فکر نکنید که من نمیتونم یا نمیشه ،برای کائنات بزرگ و کوچک فرقی نداره پس
هرچیزی که واقعا و [عمیقا دلتون میخواد] رو یاداشت کنید.

سه نفر در یک مسابقه ی مارتن در کنار صدها نفر می دویدند،اما مدال را شخص چهارم تصاحب کرد.آیا این به مفهوم این است که آن سه نفر بازنده هستند؟نه ابدا.آن ها به خاطر اهداف متفاوتی دویده اند.اولی به این خاطر دویده است که استقامت خود را آزمایش کندو این کار را هم کرد و بهتر از حد انتظار خود عمل نمود.دومی می خواست عملکرد قبلی اش را بهبود بخشد و این کار را هم کرد.شخص سوم هم هیچ وقت در طول عمرش در دوی ماراتن شرکت نکرده بود.هدف او تمام کردن مسابقه و رسیدن به خط پایان بود و او هم این کار را کرد.هر سه نفر به اهدافشان رسیده اند و همه برنده محسوب می شوند،حتی اگر کس دیگری مدال را برده باشد.

همان گونه که مارک تو این گفته است:((بهتر است که آدم سزاوار ارزش و منزلتی باشد ولی آن را نداشته باشد  تا این که آن را داشته باشد  ولی لیاقتش را نداشته باشد))

اگر تنها برنده شدن هدف باشد،شخص ممکن است پاداش های درونی را که در برنده شدن وجود دارند از دست بدهد.پیروزی افتخار آمیز و شایسته ی پیروز بودن بسیار مهم تر از خود برنده شدن است و شکست افتخار آمیز بهتر از برد دغلکارانه است.شکست با افتخار را می توان به حساب آماده نبودن گذاشت ولی پیروزی فریبکارانه نشانه ی پایین بودن طبع است.

آزمون واقعی طبع این است که یک فرد چه کاری انجام خواهد داد و یا انجام نخواهد داد،حتی اگر نتیجه ی کارش هیچ وقت بر ملا نشود.این کار ارزشمند نیست که شخص برای برنده شدن درستکاری خود را از دست بدهد و میانبرهایی انتخاب کند.ممکن است که شما جام را برنده شوید ولی این حقیقت را بدانید که هیچ وقت نمی توانید با داشتن آن شادمان باشید.انسان بودن مهم تر از پیروزی است.

برنده ها هر روز زندگی می کنند وبه تلاش می پردازند حتی اگر آن روز آخرین روز زندگی شان باشد.به هر حال یکی از این روزها آخرین روز زندگی ما خواهد بود و ما واقعا نمی دانیم که کدام یک از روزها آخرین روزمان است.زمانی که آن ها می روند به عنوان یک برنده می روند.

بعضی شکست ها بسیار لذت بخش تر از پیروزی ها هستند.(میشل دی مونتیگن)

همه ی ما به خاطر هدفی در این دنیا آفریده شده ایم و ما بخشی از یک تصویر بزرگ هستیم.اما انسان های کمی هستند که به هدف زندگی خویش پی برده باشند.بیشتر ما انسان ها به جای آنکه بر روی روزهای زندگی مان حساب کنیم تنها آن ها را می شماریم.

روزی از دکتر آلبرت اینشتین پرسیدند((ما چرا در این دنیا هستیم؟))وی پاسخ داد:((اگر دنیا بر اثر یک تصادف به وجود آمده باشد،پس ما نیز به تصادف این جا قرار گرفته ایم.اما اگر این جهان برای هدفی ایجاد شده باشد پس ما هم در زندگی هدفی داریم))و اضافه کرد:((من هرقدر که بیشتر به مطالعه ی فیزیک می پردازم بیشتر به متافیزیک علاقه مند می شوم))

من ترجیح می دهم در هدفی که درنهایت در آن پیروز خواهم شد،ابتدا شکست بخورم و درهدفی که در آخر در آن شکست می خورم،موفق شوم(ودرو ویلسون)

انسان آرزوهای بسیار متنوعی دارد.آرزوی موفقیت،آرزوی انجام وظیفه ی شخصی حتی به قیمت از دست دادن دل خوشی و آرزوی رسیدن به هدف.از بین رفتن بعضی چیزهای باارزش به زندگی معنا می بخشند.

آیا راضی به این بودید که تمام دنیا مال شما باشد ولی وجدان شما ناراحت باشد؟زندگی بی هدف زندگی مردگان است.هدف شما از زندگی چیست؟آیا هدفی دارید؟هدف،شور و شوق می آفریند.هدفی را برای خودتان تعیین کنید و بعد با شور و استقامت به جلو بروید.

هرروز لازم است از خودمان این سوال را بپرسیم که((آیا در زندگی به هدفم نزدیک تر شده ام؟))((آیا در زندگی در جایگاه بهتری قرار گرفته ام؟))اگر پاسخ نه باشد،پس من فقط آن روز زندگی ام را تلف کرده ام.زندگی به تناسب تلاش مان به ما پاداش می دهد.

هرچه در زندگی زودتر هدفمان را پیدا کنیم بهتر خواهد بود.به نظر می رسد که بزرگترین چالش از بررسی انتها ناپذیر برای هدف زندگی حاصل می شود.این امر نه تنها در مورد خودمان،بلکه خانواده،سازمان و کشورمان نیز صادق است.زمانی که اهداف و ارزش های ما مشخص باشند،تضادهای بین منافع  فردی و التزامات اجتماعی به حالت متعادل اخلاقی تبدیل می شوند و ما آگاه هستیم که چه زمان باید قدم برداریم.در چنین موقعیتی ما باید تصمیمات درست را برای منافع دراز مدت بگیریم و تصمیمات غلط را برای منابع کوتاه مدت کنار بگذاریم.عقل و بلوغ ما را به سوی فهم بهتر موضوعات مهم راهنمایی می کنند.

مطالعه و بررسی نمایید آن چنان که گویی برای همیشه زندگی می کنید.

زندگی کنید آن چنان که گویی فردا خواهید مرد  (مهاتما گاندی)

ما نمی توانیم بدون کمک به دیگران به خودمان کمک کنیم.

ما نمی توانیم بدون توسعه ی دیگران زندگی خودمان را بهبود بخشیم.

ما نمی توانیم بدون کامیابی دیگران به زندگی خود کامیابی ببخشیم

جانته کول،کالج اسپل من

جانته کول می گوید((فردی به من نشان بدهید که از لحاظ درونی نه خوب باشد و نه بد و من به شما فردی نشان خواهم داد که سرنوشتش منتهی به شکست باشد))زندگی مانند یک تماشاچی ورزش نیست.ما نمی توانیم در کناری بایستیم و اجازه دهیم اتفاقات رخ دهند اما برای معنی بخشیدن به زندگی نیاز به داشتن هدف داریم و سپس نیاز به کوشش داریم تا به آن هدف برسیم

دلایل بسیاری وجود دارد شامل:

1-نگرش بدبینانه:همیشه اشکالات را می بینید نه امکانات و احتمالات را

2-ترس ازشکست:افراد به صورت ناهشیار احساس می کنند که اگر آن ها اهدافی را انتخاب نکنندو آن ها را انجام ندهند پس شکست نخورده اند.

3-نداشتن همت بلند:این موضوع نتیجه ی سیستم ارزشی ماست و نتیجه ی فقدان تمایل برای زندگی با رضایت کامل است.تفکر محدود از پیشرفت جلوگیری می کند.

ماهی گیری بود که هر وقت ماهی بزرگی را می گرفت آن را دوباره به رودخانه برمی گرداندوفقط ماهی کوچک صید می کرد.مردی رفتار غیر معمول او را دید و از ماهی گیر سوال کرد:چرا این کار را انجام می دهی؟ماهی گیر پاسخ داد:چون ما در خانه تابه ی سرخ کردنی بزرگ نداریم.

بیشتر مردم در زندگیشان هرگز کار بزرگ را انجام نمی دهند چون آن ها یک تابه سرخ کردنی کوچک را با خود حمل می کنند،یعنی تفکر محدودی دارند.

4-ترس از طرد شدن:اگر به هدف خود نرسیم افراد دیگر در مورد ما چه می گویند؟

5-طفره رفتن:((روزی اهدافم را انتخاب خواهم کرد.))این موضوع نیز به فقدان همت بلند مربوط است.

6-چشم پوشی از اهمیت اهداف:هیچ کس به آن ها نیاموخته و آن ها نیز هرگز اهمیت انتخاب اهداف را یاد نگرفته اند.

7-عزت نفس پایین:چون شخص به صورت درونی برانگیخته نشده است،پس انگیزه ای ندارد

8-فقدان دانش و آگاهی درباره ی انتخاب هدف:افراد مکانیزم انتخاب هدف را نمی دانند و آن ها به یک راهنمایی گام به گام نیاز دارند تا بتوانند سیستم را دنبال کنند.انتخاب هدف یک مجموعه ای از گام هاست.وقتی شما یک بلیط هواپیما می خرید چه چیزی به خودتان می گویید؟

-نقطه ی شروع

-مقصد

-سطح مسافرت

-کرایه 

-زمان شروع

زمان خاتمه

اگر شما از بیشتر مردم بپرسید که هدف عمده تان در زندگی چیست؟آن ها احتمالا به شما پاسخ های مبهمی خواهند دادمانند:من می خواهم موفق بشوم،خوشحال باشم و زندگی خوبی داشته باشم و چیزهای دیگر.این ها همه آرزوهای ما هستند و هیچ یک از آن ها اهداف روشنی نیستند.

رویاها و آرزوها هیچ چیزی بیش از تمایلات نیستند.تمایلات ضعیف هستند و زمانی قوی می شوند که به وسیله ی عوامل زیر حمایت شوند:

جهت

فداکاری

انضباط

تصمیم

ضرب الاجل

این ها تفاوت های یک تمایل از یک هدف هستند.اهداف،رویاهایی هستند که در آن ها زمان معین و برنامه برای عمل مشخص شده اند.اهداف می توانند با ارزش یا بدون ارزش باشند.احساسات و نه آرزوها،می توانند رویاها را به واقعیت تبدیل کنند.

گام های زیر رویا را به واقعیت تبدیل می کنند:

1-یک هدف مکتوب روشن و قطعی داشته باشید

2-یک نقشه و طرح برای انجام دادن آن داشته باشید

3-دوشماره ی بالا را دوبار در روز مرور کنید

درچهارم جولای،1952فلورانس گادویک درمسیری قرار داشت که به عنوان اولین زن در کانال کاتالینا شنا می کرد.اوقبلا از کانال انگلیس گذشته بود.جهان در تماشای او بود.گادویک با مه متراکم،سرمای گزنده ی استخوان هاو بسیاری از موانع دیگر و با کوسه ها نیز نبرد می کرد.اوبرای رسیدن به ساحل تلاش می کرد.اما هر موقع چشمش را به سوی ساحل خیره می کرد تنها چیزی که می دید مه متراکم بود.اونمی توانست ساحل را ببیندولذا شکست خورد.گادویک وقتی متوجه شد او تنها نیم مایل از ساحل فاصله داشته بسیار مایوس شد.او تسلیم شد نه به علت این که او ناتوان بود،بلکه به این دلیل که هدف او آشکارنبود.عوامل او را متوقف نکرد.او گفت:من هیچ بهانه ای نداشتم اگر ساحل را دیده بودم،می توانستم موفق شوم.

دوماه بعد،اودوباره برگشت و در کانال کاتالینا شنا کرد.این بار،علی رغم هوای بد،هدفش را ذهن داشت ونه تنها آن را انجام داد،بلکه او از رکورد مردان که دو ساعت بود،بهتر عمل کرد.

یک مرد دانای هندی در قدیم به پیروانش هنر تیر اندازی با کمان را آموزش می داد.او یک پرنده ی چوبی را به عنوان هدف قرارداد وازآن ها خواست چشم پرنده را هدف بگیرند.دراولین مرحله ی تمرین،سوال می کرد هرچه را که  فرد می بیند توصیف کند.تیراندازمی گفت:((من درختان،شاخه ها،برگ ها،آسمان،پرنده و چشمش را می بینم))مرد باهوش از شاگردانش می خواست تا این مرحله را خوب تمرین کنند.سپس او در دومین مرحله همان سوال را می پرسید و پاسخ می شنید:((من فقط چشم پرنده را می بینم))مرد باهوش گفت:((خیلی خوب،پس شلیک کن))تیر به طرف هدف می رفت و به چشم پرنده اصابت می کرد.

نتیجه ی اخلاقی این داستان چیست؟اگر ما تمرکز نکنیم،نمی توانیم به هدفمان برسیم تمرکز کردن سخت است اما مهارتی است که می توان یادگرفت.

هرچه در جدل ها بیشتر برنده شوید،دوستان کمتری خواهید داشت حتی اگر حق با شما باشد،آیا جدل کردن باارزش است؟جواب کاملا بدیهی است:نه.آیا به این معنی است که شخص هیچ وقت نباید نکته ای را مطرح سازد؟شخص باید با حضور ذهن و با ملایمت بگوید((براساس اطلاعات من)).درصورتی که طرف مقابل مجادله گر باشد،حتی اگر شما اشتباهاتش را ثابت کنید،آیاارزش دارد؟جواب این است که بازهم ارزش ندارد.آیا شما در بار دوم نکته ای را مطرح می کنید؟به نظر من نه.زیر ا مجادله از ذهن بسته حاصل می شود و می کوشد تا ثابت کند چه کسی حق است به جای این که چه چیزی درست است.

برای مثال،در یک مهمانی بعد از صرف غذا ممکن است فردی به طور مقتدرانه بگوید((ارقام صادراتی سال های اخیر 50 میلیون دلار است.))شما برحسب تصادف می دانید اطلاعاتش صحیح نیست و رقم دقیق 45 میلیون دلار است.شما این مطلب را در نشریه ی روز خوانده اید و یا آن را از رادیو شنیده اید و یا شما یک بولتن برای اثبات موضوع در ماشین دارید.آیا شما نظرتان را مطرح می کنید؟بلی،می گویید با توجه به اطلاعات من ارقام صادراتی 45 میلیون دلار است.فرد موردنظر واکنش نشان می دهد که((شما نمی دانید درباره ی چی صحبت می کنید))من دقیقا می دانم چه قدر است و آن 50 میلیون دلار است.

در این جا شما چند گزینه برای انتخاب دارید

1-بازهم مقصودتان را مطرح نمایید و بحث را شروع کنید

2-بروید و بولتن رااز ماشین تان بیاورید و مطمئن شوید اشتباه اوراثابت می کنید.

3-از جر و بحث اجتناب ورزید

4-بحث کنید اما مجادله نکنید

انتخاب درست شما گزینه ی 3 است

اگر کسی می خواهد چیزهای زیادی در زندگیش انجام دهد او باید پختگی را تمرین کند.پختگی به معنی این است که به چیزهای غیر مهم و مشاجرات جزیی گرفتار نشویم.

1-ترس ها را از خود دور کنید

2-نادانسته ها را بیاموزید

3-برای دیگران کارهایی را انجام دهید که دیگران نمی توانند جواب آن ها را چه با پول و چه با محبت بدهند.

4-بخشیدن و تعریف کردن رابیاموزید 

5-مسئولیت پذیر باشید

6-تمرین انضباط

7-هدف ها را تنظیم کنید

8-باکسانی که شخصیت اخلاقی بالایی دارند را بطه برقرار کنید.

9-دارای کشش درونی باشید نه بیرونی

10-دائمابه خودتان پیشنهادهای مثبت بدهید.

11-بزرگترین نقاط قوت ما می توانند تبدیل به بزرگترین نقاط ضعف ما بشوند

12-بزرگترین نقاط ضعف ما می توانند بزرگترین نقاط قوت ما بشوند

13-صبور باشید

14-یک لیست از قدرت ها و یک لیست از ضعف های خود بنویسید

اگر شما داستان انسان هایی را که بر ناتوانی هایی خود غلبه کرده اند خوانده باشید،خواهید فهمید که علاقه ی شدید آن ها برای موفقیت،نیروی جلو برنده ی آن ها بوده و در زندگی هدف داشته اند.آن ها می خواستند خود را به محک آزمایش بگذارند که آیا می توانند علی رغم نقص هایشان موفق شوند-که موفق هم شده اند.

علاقه چیزی است که ویلما رادلوف معلول سریع ترین دونده ی زن مسابقات دو المپیک 1960 را برنده سه مدال طلا می سازد.

برای گلن کانینگهام((علاقه چیزی است که موجب می شود یک پسر با پاهای سوخته رکوردهای جهانی دوی یک مایل را به ثبت برساند))

یک فرد فلج از سن چهار سالگی برای بازیابی قدرت پاهایش ورزش شنا را شروع کرد.اواین کار را به خاطر علاقه اش برای موفقیت انجام داد.او در مسابقات سه گانه ی جهانی رکوردار است وبرنده ی مدال طلا در المپیک 1956 ملبورن است.نام او را شلی مان است.

هنگامی که افراد هدف و جهت نداشته باشند،آن ها فرصت ها نمی بینند.اگر شخصی علاقه مند باشد که کاری را به پایان رساند،جهت هدفش مشخص باشد،برای تمرکز بر کار از خود گذشتگی داشته باشد وبرای انجام کار سخت انضباط داشته باشد،بقیه ی کارها برای او به آسانی به پیش می روند.اما اگر شما اینها را نداشته باشید دیگر مهم نخواهد بود که چه چیزی داشته باشید.

منش،اساس همه ی چیزهای دیگری است که برروی آن بنا می شوند.منش همیشگی و بادوام است.

همه می خواهند که برنده باشند ولی تعداد کمی هستند که خود رابرای برنده شدن آماده کرده باشند.

(واینس لومباردی)

اغلب مردم بیشتر از آنکه برای زندگی خود برنامه ریزی بکنند برای مهمانی ها و تعطیلات خودبرنامه ریزی می کنند.

آمادگی

اطمینان،از آماده بودن ناشی می شود و آن هم عبارت است از برنامه ریزی و تمرین کردن.برنده ها خود را تحت فشار می گذارند.این فشار برای آماده شدن است نه فشار برای دل واپسی و برنده شدن.

اگر ما ضعیف تمرین کنیم،ضعیف نیز بازی خواهیم کرد.از این روست که ما همان گونه بازی می کنیم که آن گونه تمرین کرده ایم.تفاوت بین موفقیت  شکست تفاوت بین کاملا درست انجام دادن و درست انجام ندادن است.

آمادگی بدنی و ذهنی کامل نتیجه ی از خود گذشتگی و انظباط در امور است.در حد متوسط بودن آسان است ولی بهترین بودن سخت است.تعجبی نیست که افراد عادی و متوسط راه آسان را انتخاب می کنند.

آمادگی به عنوان کرانه ی موفقیت در هر زمینه ای مطرح است.

آمادگی=غرور+صبر+استقامت+تمرین+برنامه ریزی+اصول+هدف

آمادگی به اعتقاد منتهی می شود.

آمادگی به مفهوم تحمل وبردباری در مقابل شکست است و نه به مفهوم پذیرفتن شکست.آمادگی به مفهوم روبروشدن با شکست است بدون داشتن احساس بازنده بودن.

آمادگی به مفهوم درس گرفتن از اشتباهات است،باانجام دادن اشتباهات،دنیا به آخر نمی رسد.همه ی ما اشتباه می کنیم.نادان کسی است که اشتباه مشابهی را دوبار مرتکب شود.شخصی که اشتباهی مرتکب می شود  و آن را تصحیح نمی کند،مرتکب خطای بزرگتری می شود.

بهترین راه برای برخورد با اشتباهات عبارتند از:

*اعتراف کردن به آن ها

*غرق نشدن در آن ها 

*تکرار نکردن آن ها

*تقصیر رابه گردن آن ها نینداختن و بهانه نیاوردن.

سختی ها و ناکامی ها از آماده نبودن ناشی می شوند.برای آمادگی،تمرین و سخت کوشی هیچ گونه جایگزینی وجود ندارد و حتی خواسته و یک فکر پرازآرمان نیز نمی تواند جای آن ها را بگیرد.تنها آمادگی است که شما رابه قله ی موفقیت می رساند.

هنگامی که شخص آمادگی نداشته باشد مصایب می توانند اورااز پای درآورند.

درست شبیه آبی که درمسیر خود جذب زمین می شود،موفقیت نیز نصیب کسانی می شود که برای آن آماده اند.تلاش های ضعیف موجب نتایج ضعیف می شوند.

پافشاری در موارد زیر دارای اهمیت است.

1-یک هدف 

2- یک برنامه 

3-آمادگی

4-بها(ارزش)

5-صبر

6-تمرین

7-اصول

8-افتخار

9-نگرش مثبت

ازخود بپرسید:

*آیا یک هدف روشن وتعریف شده دارید؟

*آیا برنامه ای برای عمل دارید؟

*چه کاری برای آماده شدن انجام داده اید؟

*برای این کار حاضرید چه مقدار هزینه کنید؟تا چه حد حاضرید جلو بروید؟

*آیا شما آن قدر می توانید صبر کنید که به زمان باروری برسید؟

*آیا شما میل دارید که برای عالی بودن تمرین کنید؟

*آیا به عملکردتان افتخار می کنید؟

*آیا شما این نگرش رادارید که((این کار شدنی است))؟

انگیزه ی موفقیت از یک خواسته ی عمیق برای رسیدن به هدف نشات می گیرد.ناپلئون هیل گفته است که((هرآن چه که ذهن آدمی بتواند آن را تصور کندو به آن ایمان داشته باشد،می تواند به آن برسد))